gidiyorum bütün aşklar yüreğimde

cumartesi saat 17:15'te çok oturgaçlı götürgeç ile gebzeye geliyorum. burdan kurtulmak ve sevdiklerime kavuşmak ne kadar güzel bir duygu bir bilseniz. bir hissetseniz o duygunun bana verdiği zevk-i sefayı, o ince aşkı, o karabataktan kurtulma arzusunu. ama nerden bileceksiniz ki sizle ben aynı mıyız? değiliz tabii. siz sizsiniz ben benim. yani devrek gebze değil gebze devrek değil. bu arada sakın haa bana hani gebzeyi özlemeyecektin demeyin. evet. özlemedim (bazen pinokyo olmadığıma seviniyorum yada öyle birşeyin olmadığına). sadece sevdiğim değer verdiğim insanları, özellikle ailemi özledim. ordan kapı gibi mi duruyorum? bende insanım. sanırım (?) al beni götür uzaklara, hiç bitmeyen bir yolculuk olsun bu ve yine getir beni bu yaşanılmayası tepebaşına. hadi metro tut kolumdan.